تا سال 1348 عضوگیری زنان و دختران – اصولاً – مطرح نبود؛ و شاید بتوان گفت سازمان – تا آن زمان – یک «تشکیلات مذکر» بود. در آغاز کار، به دلیل اینکه ازدواج امری وابستگیآور تلقی میشد و با دیدگاههای محمد حنیفنژاد – که «ناوابستگی خانوادگی» را تئوریزه کرده بود – مغایرت داشت، وارد کردن دختران و زنان اشکال بنیادی و تشکیلاتی داشت