جمهوری اسلامی متهم است‼️
اخیرا شاهد گفتگویی میان دو نفر بودم که به نظرم میتوان آن را چکیده و عصاره فضای رسانه ای و تبلیغاتیِ این روزها دانست؛ طرفین صحبت که هر دو از علاقه مندان تماشای فوتبال محسوب میشدند مشغول تحلیل وضعیت تیم ملی بودند؛ یکی از آن دو که چندان با هزینه کردن برای فوتبال موافق نبود میگفت: «این مربی خارجی خوب تونسته از مسئولینِ نادان کشور سواری بگیره و پول مملکت رو به تاراج ببره!» طرف مقابل ولی نظر دیگری داشت؛ او اتفاقا معتقد بود که برای فوتبال هزینه ای نمیشود و این از بی لیاقتی و بی کفایتی مسئولین کشور حکایت دارد؛ چرا که باید ارزش قهرمانان ملی حفظ شده و آنان را ارج نهاد؛ اگرچه این دونفر، نظر متفاوت بلکه مخالفی با یکدیگر داشتند ولی با همه اختلاف، اشتراک عجیبی در صحبت های آنان پیدا بود که ذیل هیچ عقل و منطقی قابل توجیه نبود؛ بخوانید!
فارع از تمام جریانات و حوادثی که در کشور رخ میدهد شواهد و قرائن حاکی از طمع وصف ناپذیر رسانه های خارجی برای جذب حداکثری افکار عمومی میباشد؛ در اتاق فکر این رسانه ها - به اصطلاح فرنگی ها- چندان اهمیتی ندارد که افکار و جریانات مختلف کشور از چه گذرگاهی عبور میکنند و چه اعتقاداتی دارند؛ آن چه مهم است این نکته میباشد که افکار عمومی به ایستگاه «متهم کردن جمهوری اسلامی» برسند؛ شاهد این ادعا را میتوان در واکنش این رسانه ها به رخدادهایی که درست در نقطه مقابل یکدیگر قرار دارند جستجو کرد؛ به این بیان که طرفین این رخدادها -با هر مختصاتی که باشند- به معنای ناکارآمدی و بی کفایتی جمهموری اسلامی تفسیر میشوند؛ حال آن که انصاف و صداقت حکم میکند اگر یکی از آن رخدادها به منزله نقطه ضعف حکومت باشد، رخداد دیگر نقطه قوت محسوب شود؛ اما چه کنیم که متاسفانه کالایی بی ارزش تر از انصاف نزد این رسانه ها وجود ندارد! در ادامه برخی از واکنش های این رسانه ها به حوادث اخیر را مرور میکنیم
در صورتی که بهانه ای معقول برای جشن و شادی ملی وجود نداشته باشد، خط خبریِ رسانه های خارجی و برخی پادوهای داخلی آنان، این خواهد بود که خروجی حکومت، «ملت غم» بوده است؛ در عین حال اگر پس از پیروزی تیم ملی فوتبال جشن وشادی ملی برپا شود تحت عنوان «جشن حکومتی» از آن استقبال خواهد شد!
اگر مامور نیروی انتظامی فرد هتاک و آشوبگر را دستگیر کند با عنوان «سرکوب معترض مظلوم توسط مزدوران رژیم» توصیف خواهد شد و اگر حافظان امنیت در مقابل این افراد خویشتنداری کنند شرح ماجرا با عنوان «ترس ماموران بزدل از شجاعت یک معترض انقلابی» صورت خواهد گرفت!
اگر افرادی به گونه ای که تعداد آنان از انگشتان دست فراتر رود تجمع کنند، «اعتراض مردم و انبوه جمعیت به سیاست های حکومت» قلمداد میشود ولی اگر یک نفر - و تنها یک نفر- شعار بدهد و به گونه ای باشد که حتی با جادوی دوربین و رسانه نیز نتوان آن را به عنوان «مردم» معرفی کرد، تیتر «ایستادگی یک تنه معترض انقلابی در مقابل نیروهای سرکوبگر» برگزیده خواهد شد!
البته دولت نیز از این هجمه تبلیغاتی بی نصیب نمانده است؛ به عنوان مثال وقتی که دولت از برنامه های خود برای پیشرفت و تعالی کشور صحبت میکند بلافاصله برخی ریش جنبانده و مدعی میشوند «دولت از «آن چه شده است» صحبت کند و مردم را با «آن چه قرار است بشود» مشغول نکند!» در عین حال اگر دولت به واسطه فشارهای رسانه ای که بر او وارد میشود، از برنامه های خود صحبت نکند همین رسانه ها میگویند «دولت اصلا هیچ برنامه کلانی برای اداره کشور ندارد و دچار روزمرگی شده است!»
در پایان قسمتی از بیانات رهبر انقلاب را بی هیچ توضیح اضافه ای به عنوان خاتمه یادداشت می آوریم:
«بدانید دشمن امروز بر پایه‌ی دروغ و دروغ‌پردازی دارد کار میکند. خب وقتی که دانستید، طبعاً وظیفه می‌آید روی دوشتان. تبیین کنید.»
