اینکه در شریعت اسلامى بسیار بر فرزند آوری بسیار تأکید شده جای تردید ندارد. زبان تشویق بانوان و مردان و خانواده بر فرزند آوری در آثار اسلامی متفاوت است و با توجه به شرایط موجود، تغییر کرده است؛ اما همچنان، رهبران اسلام بر فرزند آوری تأکید دارند و آن را به بیان‌های گوناگون مطرح نموده‌اند.
گاهی عقل پدران و مادران را مورد خطاب خود قرار داده و گاهی فطرت و وجدان آن‌ها را و گاهی از مبانی دینی خواستگاهی قرار داده‌اند برای بیان لوازم اعتقادات یک دین‌دار و گاهی از زبان عرف و گاهی از در بیان پاداش اخروی آن و راه‌های دیگر که همه و همه برای تشویق به فرزند آوری یک مسلمان صادر شده است.
قال الأمام علی(علیه السلام): للمرءة ما بین حلملها الى وضعها الى فطامها من الأجر کالمرابط فى سبیل الله فإن هلکت فیما بین ذلک کان لها مثل منزلة شهید (١): براى یک بانو از زمان باردارى تا زمان وضع حمل بلکه تا زمان از شیر گرفتن کودک، پاداشى مانند مجاهد در راه خداست؛ و اگر در این بین بمیرد پاداش و منزلتى همانند منزلت شهید خواهد داشت.
تشویق بانوان به فرزند آورى از راه بیان پاداش بزرگ آن، در این روایت مد نظر می‌باشد؛ و این روش بسیار براى یک بانوى مسلمان دین‌دار، اثر بخش است.
پی‌نوشت:
۱)من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، جلد ۳، صفحه‌ی ۵۶۱
