نمی شه انکار کرد جهانی که ما توش زندگی می کنیم، نقص های زیادی داره. خیلی از انسان هاش جهنمی هستند، خیلی اوقات عذاب نازل می شه، گناه توش زیاده، خیلی از نعمت ها به یکی می رسه و به دیگری نمی رسه و ...
با این وجود به نظر می رسه خدا نمی تونسته و قدرت این رو نداشته که جهانی بهتر و کم نقص تر از این خلق کنه وگرنه این کار رو می کرد.
باید بگیم این جهانی که ما توش زندگی می کنیم واقعا نقص های زیادی داره. اما این طور نیست که خدا جهانی بهتر و کم نقص تر از این جهان خلق نکرده باشه. عالم مجردات که عالم فرشته ها و ملایک هست مملو از خیر محضه و هیچ نقصی توش دیده نمی شه. اما به جز خیر محض 4 نوع جهان دیگه قابل تصور هست.
الف) خیر زیاد و شر کم ب) خیر و شر مساوی ج) خیر کم و شر زیاد د) شر محض
تردید نیست که خدا جهان های ب،ج،د رو خلق نکرده چون یا بی فایده بوده و یا شرش بیشتر از خیرش بوده. ما معتقدیم جهانی که ما توش زندگی می کنیم شر کمی داره و خیر زیادی توش هست.
حلا باید به این سوال جواب داد که آیا خدا به خاطر این شر کم باید از خیر زیادی که توی این دنیا بود می گذشت و این دنیا رو خلق نمی کرد؟ آیا رها کردن یک خیر زیاد به خاطر شر کم نشان دهنده ضعف و نقص خدا نبود؟ ئس بهتره قبول کنیم که خدا همون طور که توی قرآن گفته حکیم هست و کارهاش رو از روی حکمت انجام می ده[1]
[1] سوره توبه/آیه 71
