گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد
بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی !
(دیوان حافظ ، غزل487 )
از منظر دینی ، هرفعل یا امری که رنگ الهی و جنبه ربوبی داشته باشد ، مقدس است. خداوند برترین رنگ را برای امور عالم ، رنگ الهی میداند :
«صبغه الله ومن احسن من الله صبغه»
بقره/138
هر چیزی به هر نوع و ترتیبی دارای چنین رنگی باشد ، امری مقدس است.
قدسی بودن ، مبتنی بر بهره وری از رنگ و بوی الهی درهمه عرصه ها و شئون است که آن نیز در پرتو حسن و نیکویی فعل و فاعل فرادست می آید.
بنابراین هر چه که تحت نظارت وطبق فرمان پروردگار باشد ، مقدس تلقی میشود ؛ حتی افعالی که انسان به مقتضای طبیعت و بابت ارضای نیازهای طبیعی خود انجام میدهد چنانچه در راستای انجام دستورات خداوند باشد ، در قلمرو قدسی داخل است.
امر قدسی ، از حرمت معنوی برخوردار است و این حرمت معنوی را نمیتوان به چالش کشید ؛ بلکه فوق چون وچرا و فارغ از نقدپذیریست.
مفهوم قدسی ، مساوی عصمت نیست ؛ گرچه هر امر معصومی ، مقدس است ولی حب قدسی ، حبی معصوم از هرگونه خطا و خلل است.
بعبارتی رابطه منطقی دو مفهوم تقدس و عصمت ، عام و خاص مطلق است ؛ به این بیان که هر امر معصومی، مقدس است ؛ گرچه فقط برخی امور مقدس ، معصوم هستندکه از جمله آنها ، محبت قدسی است.
آری محبت نسبت به حضرت حق تعالی ، هم قدسی و مقدس است وهم معصوم و عاری از هر خطا و خلل.
یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی
(دیوان حافظ ، غزل 487)
www.nasimemohabbat.com
