« ام یحسدون الناس علی ما آتاهم الله من فضله » [1] حسد یعنی آرزوی از بین رفتن نعمت از کسی که استحقاق آن نعمت را دارد و بسا حسود خود ( علاوه بر آرزو آن ) در نابود کردن آن نعمت نیز سعی و کوشش می نماید [2]. انگیزه اساسی و پایه و اساس مخالفت حاکمان ستمگر ، خلفای جور و زمامداران باطل و تحمیلی با امامان بر حق خصلت نکوهیده حسادت بوده است . بر اساس آیات قرآنی سرچسمه بسیاری از خلاف کاری ها و مفاسد اجتماعی نیز حسد است ، به گونه ای که بسا آدمی را تا سرحد ارتکاب قتل حرکت می دهد در چنین فضای خباثت باراست که نخستین جنایت هولناک تاریخ بشر _ قتل هابیل توسط برادرش قابیل _ به وقوع می پیوندد [3]. وبرادران حضرت یوسف علیه السلام برادر بزرگوار خود را به گرفتاری های عظیم مبتلا ساخته بلکه تا مرز شهادت وی پیش می روند [4] . بلی حسادت چشم باطن را از دیدن حقیقت نابینا ، عواطف انسانی را از مسیر طبیعی خارج و آدمی را از پذیرش حق باز می دارد . از دیدگاه قرآن سبب سرباز زدن بسیاری از دانشمندان یهود ونصاری از پذیرش دین مقدس اسلام همان رشک و حسدی بود که نسبت به پیامبر بزرگوار می بردند[5]. ابن هشام گروهی از یهود را نام می برد که پیش از بعثت پیامبر اکرم مردم را به ظهور آن بزرگوار بشارت می دادند، لیک پس از آن که حضرتش مبعوث شدند، آنان از روی حسد منکر شده ، حق را نپذیرفتند [6]
[1] سوره نساء ، آیه 54
[2] راغب در «المفردات »
[3] سوره مائده ، آیه 72
[4] سوره یوسف ، آیه 5-8
[5] سوره بقره ، آیه 109
[6] ر.ک: السیره النبویه از ابن هشام ، ج 1 ، ص 212
