حسادت آتش خانمان سوزی است که ایمان انسان را مانند خاکستر برجای مانده از هیزم نابود می کند. این رذیله اخلاقی بزرگ، دامن گیر بسیاری از افراد صدر اسلام شد و اجازه پذیرش ولایت امیرالمومنین علیه السلام را به ایشان نداد. کسانی که خود را برتر یا دست کم، هم رتبه علی علیه السلام می دانستند و هوای نفس اجازه پذیرش علی (ع) به عنوان امام و جانشین پیامبر خدا (ص) را به ایشان نمی داد، در آتش حسادت سوختند و ایمان خویش را تباه نمودند. پیامبر اکرم (ص) خطر این رذیله اخلاقی را در خطبه غدیر به آنها گوشزد کرده، می فرماید: « اى گروه مردم! براستى، ابليس به واسطه حسادت بود كه آدم را از بهشت بيرون فرستاد، پس به علی حسد نورزيد كه اعمالتان تباه شده و در نهايت منحرف گرديد، زيرا تنها يك خطا موجب شد آدم از بهشت به زمين هبوط نمايد، در حالى كه او برگزيده خداوند بود، تا چه رسد به شما كه گروهى بنده خدا و گروهى دشمن خدا هستيد! بدانيد کسی كه بغض على را دارد تيرهبخت و دوستدار او پرهیزکار و خدا ترس است.»
برای اطلاع بیشتر از وقایع صدر اسلام و پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) ر.ک: کتاب اسرار آل محمد نوشته سلیم بن قیس هلالی.
الاحتجاح علی اهل اللجاج، ج1، ص 61.
