صفحات تاریخ نام مردان بزرگی را به خود دیده، مردانی که در مسیر کمال انسانی، هرگز از پای ننشستند و شبانه روز با مجاهدت های بی دریغ آدمیان را به مسیر هدایت رهنمون می سازند.
یکی از اسوه‌های صبر جناب ایوب علیه السلام است. یک وقتی همسر ایوب، به جناب ایوب گفت: دعا کن گرفتاری‌های ما برطرف شود. یک جوابی داد که اگر ما این جواب را باور کنیم، در زندگی ما اثر می‌کند.
گفت: «کنّا فی النعماءِ سبعینَ عاماً؛ [۱] ما هفتاد سال سر سفره و نعمت خدا بودیم. » حالا گرفتار شدیم. بگذار هفتاد سال از گرفتاری ما بگذرد تا دوران نعمت و گرفتاری مساوی شود. آن وقت دعا کنیم.
یعنی انسان باید داده‌ها را ببیند. آنچه خدا به ما داده بینیم، آن لطفی که خدا به ما عنایت کرده ببینیم و باور کنیم که خدا ناظر بر ماست.
----------
[۱]: الدعوات، ص ۱۶۵؛ مجموعة ورام، ج ۱، ص ۴۰؛ بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۳۴۸.
