حقيقتِ «خُسران»
حقيقتِ «خُسران» «اُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ»؛ از دیدگاه قرآن كريم، خسران به هنگامي است که انسان، خود و اهلش را به سمت نابودی ببرد. چنانكه فرمود: «قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أنفُسَهُمْ وَ أهْلِيهِمْ...»«زمر/۱۵»،[۱] این خسران به سبب إضلال کیفری خداوند است، چون اينان گروهي هستند كه انذار و عدم انذار برايشان یکسان است، چنانكه فرمود: «وَ سَوَاء عَلَيْهِمْ ءَ أنذَرْتَهُمْ أمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ»«يس/۱، قرآن كريم کفار را گروهي ميداند كه از بُعد مكتب و بينش خسارتزده شدهاند، چنانكه فرمود: «الَّذِينَ خَسِرُواْ أنفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ»«انعام/۱۲». [۱]. ر.ک: سمرقندى، نصر بن محمد بن احمد(۱۴۱۸هـ ق)ج۱، ص۳۸.
