حقیقت شکر انسان
«عن محمد بن هشام، عن میسر، عن أبی عبدالله (علیه السلام)، قال: «شکر النعمة اجتناب المحارم، و تمام الشکر قول الرجل: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ»(البرهان،ج1،ص106)؛
دانی ترین مرتبه شکر،ابراز تشکر زبانی است که در میان معمول انسان ها رواج دارد،اما حقیقت شکر درک این امر بوده که هر نعمتی از جانب خداوند است و گستره این نعمت تمامی شئون رفتاری و ساحت های حیات انسان را دربرمی گیرد،کسی که به چنین درکی از هستی برسد،نفس کشیدن خود را در گرو اراده خداوند می داند و در انجام رسالت های عبودیتی خود فروگذاری نمی کند،آیه شریفه«الحمدلله رب العالمین»،دربردانده تمامی مراتب شکر بوده؛چراکه از طرفی خداوند را رب و مدیر و مدبر و رزاق همه عالم دانسته و از جهتی تمامی این شکر بدو اختصاص یافته است.
