عن الإمام سيد العابدين علي بن الحسين علیه السلام: وَ أَمّا حَقّ الصّوْمِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنّهُ حِجَابٌ ضَرَبَهُ اللّهُ عَلَى لِسَانِكَ وَ سَمْعِكَ وَ بَصَرِكَ وَ فَرْجِكَ وَ بَطْنِكَ لِيَسْتُرَكَ بِهِ مِنَ النّارِ وَ هَكَذَا جَاءَ فِي الْحَدِيثِ الصّوْمُ جُنّةٌ مِنَ النّارِ- فَإِنْ سَكَنَتْ أَطْرَافُكَ فِي حَجَبَتِهَا رَجَوْتَ أَنْ تَكُونَ مَحْجُوباً وَ إِنْ أَنْتَ تَرَكْتَهَا تَضْطَرِبُ فِي حِجَابِهَا وَ تَرْفَعُ جَنَبَاتِ الْحِجَابِ فَتَطّلِعُ إِلَى مَا لَيْسَ لَهَا بِالنّظْرَةِ الدّاعِيَةِ لِلشّهْوَةِ وَ الْقُوّةِ الْخَارِجَةِ عَنْ حَدّ التّقِيّةِ لِلّهِ لَمْ تَأْمَنْ أَنْ تَخْرِقَ الْحِجَابَ وَ تَخْرُجَ مِنْهُ وَ لا قُوّةَ إِلّا بِاللّهِ.[1] سيد العابدين علي بن الحسين علیه السلام فرمود: پس بدان روزه مانعی است که خداوند زبان و گـوش و چشم و عورت و شکم تو را با آن پوشانده ؛ تا از آتش عذاب حفــظ نماید ؛ چناچه در حدیث است :روزه سپری در برابر آتش جهنم است پس اگر اعضایت را با این حجاب پوشانیدی امید وار باش که از عذاب در امان خواهی بود.اما اگـر اعضایت را آزاد گذاشتی و از این حجاب بهره نبردی و حدودش را رعایت نکردی و از مرزی که خدا تعیین نموده بود تجاوز کردی؛ با نگاه شهوت آمیز و بدون ترس از خداونـد از حریم این حجاب خارج شدی ،از پاره شدنش و خروج از آن ایمن مباش و نیروئی نیست مگر بـه سبب خدا. [1]
تحف العقول، ص258؛ بحار الأنوار (ط – بيروت، ج71، باب 1، ص12؛ مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل،ج11،باب3، ص157.
