سلام شب بخیر:
بعد از کشته شدن عثمان مردم به خدمت امیر المومنین رسیدن و با اوبیعت کردند. ولی متاسفانه در مدت چهار سال و نه ماه خلافت امیر المومنین سه جنگ طولانی به راه انداختند و نگذاشتند که امیر المومنین به وظیفه اصلی خود که برقراری عدالت و گسترش اسلام ناب باشد ادامه دهند.
و یکی از کسانی که آغاز گر جنگ بود عایشه همسر پیامبر و دیگری معاویه بود و گروه سوم خوارج .
در اینجا حکم خروج و جنگیدن با امام مسلمین را از روایات اهل سنّت برای شما بازگو می کنم و قضاوت را به خواننده ی گرامی می سپارم:
در صحيح بخارى و مسلم از قول رسول اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) آمده است :«من رأى من أميره شيئاً يكرهه فليصبر عليه فإنّه من فارق الجماعة شبراً فمات مات ميتة جاهليّة»(1).
اگر از رهبر اسلامى كار ناخوشايندى هم ديديد بايد تحمّل كنيد و صبر پيشه نماييد زيرا هر كس از گروه مسلمين به اندازه يك وجب هم جدا شود مرگ او همانند مرگ جاهليّت است :
و هيثمى از رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) نقل كرده است: «فمن فارق الجماعة قيد قوس لم تقبل منه صلاة ولا صيام وأولئك هم وقود النار»(2).
اگر كسى به مقدار بند كمان از جماعت جدا شود نماز و روزه او مورد قبول نيست و بدن او هيزم جهنّم خواهد بود.
با توجّه به اين روايات می پرسيم تكليف كسانى مانند عایشه و معاویه كه در برابر على بن ابى طالب علی (علیه السلام) كه بعد از قتل عثمان به عنوان حاكم رسمى جامعه اسلامى بود قيام كردند چه می شود.
نسبت به عايشه و طلحه و زبير كه از جماعت اسلامى جدا شدند وباعث نابودى هزاران مسلمان شدند چه توجيهى داريد؟!
واینکه تكليف معاويه كه در برابر خليفه به حقّ (علی علیه السلام) قيام كرد و فتنهاى در ميان مسلمين ايجاد كرد كه آثار او بعد از پانزده قرن مشهود است چه می شود؟!
و جالب اين كه حاكم نيشابورى و طبرانى و سيوطى از قول معاويه از رسول اكرم (صلی الله علیه و آله وسلم) نقل كرده كه: «من فارق الجماعة شبراً دخل النار»(3).
هر فردى از افراد جامعه از جماعت مسلمين يك وجب هم جدا شود داخل آتش جهنّم خواهد شد.
حال با توجه به این روایات که همگی از منابع خود اهل سنت است جایگاه عایشه و معاویه در چه رتبه ای می باشد؟
و آیا حمایت و طرفداری علمای در حال حاضر از معاویه بعد از هزاران سال از جنایتهای او که در تاریخ ثبت است چه توجیهی می تواند داشته باشد؟!
1 - صحيح البخاري 8 : 87 ؛ كتاب الفتن؛ صحيح مسلم 6: 21، كتاب الإمارة، باب الأمر بلزوم الجماعة عند ظهور الفتن .
2 - المعجم الكبير3 : 302، مجمع الزوائد 5: 217.
3 - مستدرك الحاكم 1 : 118، المعجم الكبير، للطبرانى 6: 53 ، الدرالمنثور 5: 113.
