پرسش
زنده‌بودن خدا به چه معناست؟ موجودات اطراف ما که به آن‌ها زنده می‌گوییم همه موجوداتی ناقص و محدود هستند با این وصف چگونه می‌توان خدای متعال را نیز حی و زنده دانست؟
پاسخ
زنده‌بودن و به تعبیر کتب کلامی «حیات» را نباید به‌صورت عرفی معنا کرد هرچند معنای عرفی آن نیز غلط نیست اما دقت کافی در آن وجود ندارد مثلاً در عرف سنگ زنده نیست اما انسان و حیوانات زنده هستند به‌هرحال زنده‌بودن به معنای ترکیب سه صفت با یکدیگر است یعنی «علم، اراده و قدرت»؛ هر موجودی که این سه را داشته باشد زنده است و هر موجودی که فاقد آن‌ها باشد یا اینکه در میانه حیاتش آن‌ها را از دست بدهد دیگر زنده نیست بلکه مرده است با این توضیح روشن می‌شود که خدای متعال در اوج مراتب حیات است زیرا علم و قدرت و حیات بی‌پایان دارد و اگر سایر موجودات این صفات را به‌صورت محدود دارند او بدون هیچ حد و نهایتی واجد تمام این صفات است بنابراین حیات او بی‌نهایت است و خاتمه ناپذیر است و چنین معنایی هیچ محدودیت و نقصی در درون خود ندارد.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: اصول اعتقادات استاد قرائتی و آموزش عقاید آیت‌الله مصباح یزدی.
