خانه در قرآن : واژه‌ی «بیت» به معنای خانه، ۷۱ بار با مشتقات آن در صیغه‌های «بیت» و جمع آن «بیوت» در قرآن كریم آمده است، این كلمات در ۱۲ مورد به مصداق بیت‌الله، یعنی كعبه (خانه خدا)، ۲ مورد برای بیت عتیق، ۲ مورد بیت معمور و باقی به معنای «خانه»، همان محیط مخصوص زندگی خانواده آمده است، خانه ای آرام : این سكونت و امنیت را خداوند به خود نسبت می‌دهد و می‌فرماید: «و الله جعل لكم من بیوتكم سكناً» (نحل،۸۰)، «خداوند از خانه‌های شما محل سكونت و آرامش برایتان قرارداد.» متاسفانه خانه های امروزی پر از وسایل رفاه وآرامش اند ولی در عین حال خالی از آرامش روحی و روانی اند ، آرامشی که بتواند مشکلات ودغدغه های بیرون خانه را از یاد،افرود خانه ببرد، جامعه ای کوچک فاذا دخلتم بیوتا فسلّموا علی انفسكم تحیةً من عندالله مباركةً طیبةً» (نور،۶۱) «مقصود از سلام كردن بر خود، سلام بر اهل خانه است و اگر در این‌جا نفرمود: بر اهل آن سلام كنید، خواست یگانگی مسلمانان با یكدیگر را برساند؛ چون همه انسانند و خدا همه را از یك مرد و زن خلق كرده است. علاوه بر این، همه مۆمنند و ایمان ایشان را جمع كرده، چون ایمان قوی‌تر از وهم و هر عامل دیگری برای یگانگی است.» (طباطبایی، ۱۳۶۳: ج۱۵، ص۲۲۹) خداوند می‌فرماید: «بر اهل خانه سلام كنید»؛ از آن‌جا كه سلام بیان تحیتی مبارك از نزد پروردگار است، عالی‌ترین ایجاد رابطه میان اعضای خانواده آن است كه با تحیت و سلام با یكدیگر برخورد كنند و یاد خدا میان آنان باشد. این رابطه قدسی اگر در خانه برقرار شود، به طور قطع به جامعه نیز كشانده خواهد شد، پس حقیقت سلام، گسترش امنیت و سلامتی در میان انسان‌هاست، خانه کانون تربیت : حضرت فاطمه علیهاالسلام از همان دوران کودکی با فرزندانش هم بازی می شد و به این نکته نیز توجه داشت که در بازی، نوع الفاظ و حرکات مادر سرمشق کودک قرار می گیرد، بنابراین باید از کلمات و جملات مناسبی استفاده کرد افزون بر این باید در قالب بازی و شوخی، شخصیت کودک را تقویت ساخت و او را به داشتن نیکی ها و ارزش های اکتسابی تشویق و راهنمایی کرد. نقل شده است حضرت با فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام بازی می کرد و او را بالا می انداخت و می فرمود: « پسرم حسن، مانند پدرت باش، ریسمان ظلم را از حق بر کن، خدایی را بپرست که صاحب نعمت های متعدد است و هیچ گاه با صاحبان ظلم و تعدی، دوستی مکن». همچنین نقل شده است که وقتی فرزندش حسین علیه السلام را بازی می داد، این گونه می فرمود: «انت شبیه بأبی لست شبیه بعلی؛ تو به پدر من (پیامبر) شبیهی و به پدرت علی شباهت نداری».
