اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ
خدا نسبت به بندگانش بسیار مهربان و نیكوكار است.
گفتم: خدایا دوستت دارم، در جوابم گفت: پس یاد من باش با یاد من قلبت آرام می‌گیرد...
گفت: عاشق اشک هایت هستم، تازگی‌‌ها کمتر شده...
گفتم: ببخش اگر گاهی دلم از یادت غافل شده ولی خودم هم از این غفلت ها ناراحتم و فقط وقتی که به یاد تو هستم آرام می‌شوم، این توجه کوچک من هم مورد توجه تو هست؟
گفت: من ذره ذره‌ی خوبی‌ها را می‌نویسم و بدی‌ها را کمی دیرتر، و زود می‌بخشم...
گفتم حس گناه دارم، گفت نترس من از قلبت آگاهم، تو قلبت همیشه با من بوده...
گفتم: از تو مهربانتر کیست؟ چگونه مهربانی‌هایت را جبران کنم؟
گفت: از من مهربان تر وجود ندارد...
اول و آخر منم، خوبی‌های مرا نمی‌توانی جبران کنی، ولی من یک قطره اشکت را که می‌بینم طاقت ندارم و همه گناهان و غفلت هایت را برایت جبران می کنم...
گفتم: خدایا می‌شود تو را در آغوش گرفت؟
گفت: الآن هم من تو را در آغوش گرفته‌ام، قبل از اینکه بگویی، از همان لحظه که متولد شدی در آغوش رحمت من بودی اگرچه خودت نمی‌فهمیدی...
یادت هست گفتم من از تو عاشق ترم؟
گفتم: آری باورم نمی شد...
گفت: من را هنوز نشناخته‌ای، اکثر مردم این دنیا هم مرا نشناخته‌اند آنگونه که باید بشناسند، و گرنه عاشقم می‌شدند، باورشان نمی شود کرامت و بخشش مرا، وگرنه از شدت شوق هرگز از یاد من غفلت نمی کردند و یک لحظه روحشان نمی‌خواست در این دنیا بماند و حتی از شدت شوق، روح از بدنشان خارج میشد.
#مهربان_بی_مانند
#خدای_عاشق
#آغوش_رحمت_خدا
