خشیت از خدا؛ نشانه‌ی علم حقیقی
رأس علم، معرفت به خداوند است، اما در روایت وارد شده است که «أعلَمُکُم بِاللهِ أخوفَکُمُ للهِ» [۱] یعنی عارف ترین شما به خدا، خائف ترین شما از اوست.
پس هر دانش پژوهی در مسیر علم آموزی باید بداند که اگر در بیان بحث توحید، علامه ی دهر شود، امّا چنان که شایسته ی مقام الهی است، خوف از او نداشته باشد، در نگاه دین و اولیای دین خداشناس نیست، بلکه از حقیقت نور علم بی بهره است.
اگر دانستن معارف الهی آدمی را به خشیت از خدا وا ندارد و اگر اعتقاد به عدل وقدرت خداوند در انسان ایجاد خوف از او نکند، آن علوم، ذره ای سود برای شخص ندارد و او را از حسرت و ندامت در روز قیامت خلاص نمی سازد.
«إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ»
و از میان بندگان خدا، فقط دانشمندان خدا ترس هستند
آیه 28 سوره فاطر
----------
[۱]: بحارالأنوار/۶۷/۳۴۴.
