در سایه سار خشیت الهی انسان باکی از مواجه با آلام بشری ندارد و ترس تنها برانگیزاننده اراده پولادین مومنان در برابر بحران هاست.
ايمان آوردگان هنگامى كه به ياد نعمتها و آمرزش خدا مى افتند، با حسن ظنّ به او، آرامش خاطر مى يابند و زمانى كه به ياد گناهان خويش مى افتند ناراحت و پريشان خاطر مى شوند. به هرحال واژه «وَجَل» به مفهوم ترسى است كه با اندوه همراه است.
وَ اِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ اياتُهُ زادَتْهُمْ ايمانًا
و هنگامى كه قرآن بر آنان تلاوت گردد بر يقين و ايمانشان مى افزايد.