« ومن آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده و رحمه ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون »[1]
طبق فرمایش قرآن ، خلقت زن و مرد به گونه ایست که مکمل یکدیگر و مایه آرامش همدیگر هستند .
زن انسانی است با چگونگی خاص و مرد انسانی است با چگونگی های دیگر ، زن و مرد در انسانیت « برابرند » ولی دو گونه انسانند ، با دو گونه خصلت ها و دو گونه روان شناسی .
این اختلاف ناشی از عوامل جغرافیایی و یا تاریخی و اجتماعی نیست ، بلکه طرح آن در متن آفرینش ریخته شده .
طبیعت از این گونه دو گونگی ها هدف داشته است و هرگونه عملی بر ضد طبیعت و فطرت عوارض نامطلوبی به بار می آورد .
قانون خلقت تفاوت های زن و مرد را به منظوری شبیه منظور اختلافات میان اعضاء یک بدن ایجاد کرده است ، اگر قانون خلقت هر یک از چشم و گوش و پا و دست و ستون فقرات را در وضع مخصوصی قرار داده است نه از آن جهت است که با دو چشم به آنها نگاه می کرده و نظر تبعیض داشته و به یکی نسبت به دیگری جفا روا داشته است.[2]
[1] سوره روم ، آیه 21
[2] نظام حقوق زن دراسلام، ص 160
