بنام خدا:
سلام شب بخیر:
معاویه را بهتر بشناسیم:
شیعیان اگر نظر خوبی به معاویه ندارند به خاطر چیست؟
و یا اگر به خلفاء معتقد نیستند و آنها را خلیفه و جانشین بعد از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) نمی دانند چیست؟
آیا بدون دلیل و از روی هوی وهوس است؟ یا از آیات و روایات و از روی دلیل است؟
در رابطه با بنی امیّه و مخصوصا معاویه بعضی از آیات در قرآن وجود دارد که به صراحت آنها را نفی کرده و از جمله آن آیات ؛ آیه 60 سوره ی اسراء می باشد؛ که خداوند می فرماید: (وَ مٰا جَعَلْنَا اَلرُّؤْيَا اَلَّتِي أَرَيْنٰاكَ إِلاّٰ فِتْنَةً لِلنّٰاسِ وَ اَلشَّجَرَةَ اَلْمَلْعُونَةَ فِي اَلْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَمٰا يَزِيدُهُمْ إِلاّٰ طُغْيٰاناً كَبِيراً ). و ما آن رؤیایی را که به تو نشان دادیم، فقط برای آزمایش مردم بود؛ همچنین شجره ملعونه [= درخت نفرین شده] را که در قرآن ذکر کرده‌ایم. ما آنها را بیم داده (و انذار) می‌کنیم؛ اما جز طغیان عظیم، چیزی بر آنها نمی‌افزاید!».
درباره ی این آیه جناب قرطبی در تفسیرش(1) از سهل بن سعد نقل می کند که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در عالم رویا دید که بنی امیّه همانند میمونها بر منبرشان بالا و پایین می روند. حضرت غمگین شد و آنچنان از این خواب متاثر شد که دیگر بعد از آن کسی پیامبر را خندان ندید. بعد خداوند آیه بالا را بر پیامبر نازل کرد که این آیه برای بنی امیه گران تمام شد.
و مانند این روایت را بیهقی در دلائل النبوة که کتاب تفسیری است از سعید بن مسیب که از صحابه پیامبر است نقل کرده که: (قَالَ أُرِيَ بَنِي أُمَيَّةَ عَلَى الْمَنَابِرِ فَسَاءَهُ ذَلِكَ فَقِيلَ لَهُ إِنَّهَا الدُّنْيَا يُعْطَوْنَهَا فَسَرَى عَنْهُ فِتْنَةٌ لِلنَّاسِ قَالَ بَلَاءٌ لِلنَّاسِ).(2)
وهمچنین این روایت از چند نفر دیگر از صحابه مانند: ابن عباس و عبد الله بن عمر و حسین بن علی (علیهما السلام) هم نقل شده پس جای تردید در این روایت وجود ندارد.
دلیل دوم: روایات
که در اینجا به یک روایت مشهور که هم در منابع شیعه وجود دارد و هم در منابع اهل سنت که پیامبر فرمود: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِف اِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً»(3) پیامبر می فرماید: «کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است» ومراد شناخت پیشوایی آسمانی است که خدا قرار داده است. پیشوایی آسمانی قوم بنی اسرائیل حضرت موسی بوده. امام زمان مسیحیان حضرت عیسی بوده و پس در هرعصر و زمانی امامی وجود داشته است و عدم شناخت و عدم معرفت درست به آن امام پیامدش آن است که اگر در آن حالت بمیرد جاهل و نادان از دنیا رفته است!
حال اگر کسی نه تنها امام زمان خود را نشناسد بلکه پا را فراتر گذاشته و به جنگ خلیفه خدا بیاید و کمر به جنگ او ببندد در حالی تمام اهل سنت این را قبول دارند که امام زمان معاویه علی بن ابی طالب است (تمام مردم بعد از عثمان با علی بیعت کردند). پس سوال ما این است که از نظر فقه اهل سنت کسی که با امام زمانش بجنگد حکمش چیست؟!
علمای اهل سنت اگر دقت کنند در کتاب صحیح مسلم روایتی در باب خروج امام عادل آمده که تعبیرش این است: (من خرج عن الطاعة و فارغ الجماعة؛ فمات میتة الجاهلیة) (4) هر کس که از امام و خلیفه وقت خارج شود و از گروه مسلمین خارج شود مرگش مرگ جاهلی است.
پس این روایات می تواند دلیل این باشد که خروج کسانی مانند معاویه در جنگ صفین که حدود 110هزار خون مسلمان ها به زمین ریخته شد آیا این کافی نیست که از تعصبات خارج شویم و عقاید خودمان را بیاوریم و به کتاب و سنت عرضه بداریم و ببینیم اگر عقیده ای بر خلاف است آن را اصلاح کنیم و از تعصبات کور کورانه پرهیز کنیم. و تا نام معاویه می آید شروع به گریه نکنیم!!!
1 – تفسیر قرطبی 10: 283.
2 – دلائل النبوة للبیهقی6: 509؛ سیوطی در در المنثور 4: 191؛ تفسیر فخر رازی 10:283؛ مختصر تاریخ ابن عساکر 24: 191.
3 – شرح مقاصد 5: 239؛ مسند احمد 4: 96؛ مسند کبیر 19: 388؛ مجمع الزوائد هیثمی 5: 218.
4 – صحیح مسلم 6: 21؛ کتاب الاماره باب الامر بالزوم الجماعة.
