خواستگاری لیــــــز... سینما، پارک یا خانه؟؟؟ همان گونه که ساختمان روی پی و فنداسیون سوار است و بدون آنها مجوز عقلی و حقوقی ساخت و ساز نداریم. زندگی مشترک هم باید بر پایه و فنداسیون‌هایی سوار شود تا بر مقاومت و ضد زلزله بودنش بیفزاید. یکی از پایه های شروع زندگی مشترک، خواستگاری کردن درست و اصولی است.خواستگاری کردن مانند بسیاری از کارهای دیگر (رفتن به مسجد، زیارتگاه، مهمانی، کلاس درس و...) آدابی دارد. جلسه های خواستگاری باید به صورت رسمی، زیر نظر پدر و مادرها و در یک مکان متعارف که امروزه منزل خانواده دختر است، صورت گیرد. دختر و پسرهایی که با رفتن به پارک، سینما، خیابان و یا هر محلی دیگری به دور از نظارت پدر و مادرها این گونه جلسه ها را برگزار می کنند، ممکن است در معرض آسیبهای گوناگونی قرار گیرند. برای نمونه: - متهم به برقراری رابطه نادرست شوند؛ به ویژه اگر این جلسه ها به ازدواج نینجامد. - چون شأن و جایگاه پدر و مادرها نادیده گرفته شده است، موجب ناراحتی و گله مندی آنها شود و پدر و مادرها از آنها و ازدواجشان حمایت نکنند. - موقعیت اجتماعی خود و خانوادهشان را در بین بستگان و دوستان خانوادگی به خطر بیندازند. - از نقطه نظرهای کارساز پدر و مادر درباره همسر اینده شان که در طول جلسه خواستگاری به دست می آید، محروم شوند. - به خاطر شرایط خاص حاکم بر فضای دو نفره، شعار و احساسی بر عقل و منطقی غلبه کند. ___________________________ پی نوشت ها: [1]. مقاله خوبان. شماره50ٰ .صفحه53 [2]. گلبرگ زندگی،حسین دهنوی،قم.خادم الرضا،1388 [3]. ویرجینیا ستیر. آدم سازی در روانشناسی خانواده. ترجمه بهروز بی رشک.تهران.رشد.1384
