بسیار در زندگی پیش می آید که دچار مصیبت می شویم، محنتی برای ما پیش آمده ، بیمار شده ایم و هیچ قصوری هم در تامین سلامت خویش نداشته ایم، اینجا صبر آرام بخش است.
باورهای دینی جهت بخش و پویایی دارد و از همین روی نقش احیای ساحت روان آدمی را ایفا می سازد و گاهی یک باور به ما خیلی کمک میکند.
باورپذیری اینکه می شود بر بحران ها و بیماری ها با مدد الهی فائق آمد، میتواند آدمی را به خودآگاهی برساند و خودآگاهی از آرامش بخشترین چیزی است که می تواند سبب آسایش روح و روان می گردد.