خوش‌گفتاری؛ لازمه امر تبلیغ
یک مبلغ موفق در گفت‌وگوهای خود با مخاطبین، به بهداشت روانی آنان توجه می‌کند و از گفتاری خوب و صمیمانه و از کلماتی دل‌نشین و مهرانگیز استفاده می‌کند. در این صورت می‌تواند مخاطبان خود را خود نماید تا بتواند روی آنها اثرگذار باشد.
و به‌عکس استفاده از الفاظ زشت و تحقیرآمیز و سرکوفت زدن، موجب انزجار و نفرت مخاطبین از مبلغ، منبر، مسجد و حتی اصل دین می‌شود چون بد گفتاری نه‌تنها از یک مبلغ دین بلکه از یک مؤمن به دین بعید است.
امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند:
«إِنَّ الْمُؤْمِنَ ...لَا یطْعُنُ ... وَ لَا ینَابِزُ بِالْأَلْقَابِ ...؛
مؤمن طعنه نمی‌زند و با لقب‌های زشت و کلمات رکیک دیگران را خطاب نمی‌کند.»[i]
[i]. أعلام الدين في صفات المؤمنين، ص: 137
