دائمی نبودن کامل شدن
آخرین اصلی که در این بحث بررسی میشه اصلی هست که به نام های «نفی نفی»، «تکامل ضدین» و «تکاپوی طبیعت» شناخته میشه.
این اصل بیان می کنه که هر پدیده ای در سیر تکامل وجود داره و در این سیر وضعیت ناقص موجود به وضعیت بهتر و تکامل یافته تری تبدیل میشه. به این صورت که وضعیت بهتر؛ وضعیت موجود رو نفی کرده و خودش رو موجود می کنه.
و این سیر همیشه رو به پیشرفت و تکامل هست و صعود هست.
برای نقد این نظریه از این نکته که چه کسی این تغییرات و وضعیت بهتر رو به وجود آورده می گذریم.
اما با کمی دقت متوجه میشیم که همیشه این روند رو به پیشرفت و تکامل و صعود نیست.
برای مثال آیا آبی که تبخیر میشه تکامل یافته شده یا بخاری که میعان میشه؟
آیا درختی که خشک میشه و هیچ میوه و ثمره ای از خودش به جا نمی ذاره تکامل یافته شده؟
و آیا غذایی که گندیده شده تکامل پیدا کرده؟
البته در انتها باید این نکته رو بگیم که اگر همه این اصول و قوانین هم درست و به جا بود باز هم مشکلی حل نمی شد.
چون اینها همه پدیده ها و قانون هایی هستند که نیاز به پدیدآورنده و هستی بخش هستند و طبق اون چیزی که در اوایل بحث گفتیم خودشون نمی تونند واجب الوجود باشند و نیاز به واجب الوجود دارند. پس بر فرض صحیح بودن همه این قوانین باز هم وجود خدا قابل انکار نیست.[1]
[1] برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به: کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح صفحه ۱۲۲و۱۲۳
