در دنیایی که همه به پول و سرمایه افتخار می کنند، سخنان اهل بیت (علیهم السلام) که دارایی واقعی را به گونه دیگر تفسیر می کنند؛ برای انسان ارادتمند، امیدارکننده است.
مولود نیمه ماه مبارک رمضان،امام حسن مجتبی (علیه السلام) در باره دارایی واقعی می فرماید: «لا غِنى أَکْبَرُ مِنَ الْعَقْلِ؛ هیچ بى نیازى اى بزرگ تر از عقل نیست.»[۱]
در باره ارزش عقل، جای هیچ بحثی نیست. اما عقلی که به فکر آخرت صاحبش نباشد؛ راه به جایی نمی برد. این نکته را شهید سحر ۱۹ ماه رمضان می فرمایند: «أَفضَلُ النّاسِ عَقلاً أَحسَنُهُم تَقدیرا لِمَعاشِهِ وَ أَشَدُّهُمُ اهتِماما بِإِصلاحِ مَعادِهِ؛ عاقل ترین مردم کسى است که در امور زندگیش بهتر برنامه ریزى کند و در اصلاح آخرتش بیشتر همّت نماید.»(تصنیف غررالحکم و دررالکلم،ص۵۲)
مردمان زمان امام علی و امام حسن(علیهم السلام)، شاید از عقل معاش، بی بهره نبودند ولی از عقل معاد، بی بهره بودند. زیرا که آن حضرات را تنها گذاشتند.
عقل معاد ما چه قدر است؛ خدا به عاقبت همه ما رحم کند…
