خدای متعال در آیات ابتدایی سوره مبارکه علق پس از امر به خواندن نام پروردگار توسط پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) و تبیین چگونگی آفرینش انسان و پس از بر شمردن جایگاه کرامت الهی، از دو تعبیر علم و قلم و در حقیقت از افاضه دانش و بینش به آدمی توسط خود خبر می دهد.
نعمت علم پس از آفرینش انسان بزرگترین نعمتی است که پروردگار سبحان از آن در قرآن کریم یاد می کند، و این مهم بیانگر این نکته دقیق است که اگر، نعمت و احسانی والاتر از علم وجود می‌داشت، خداوند، انسان را به ویژه با چنین احسان، و نعمتی، یعنی علم از دیگر موجودات ممتاز نمی ساخت و این اصل در واقع جایگاه و پایگاه رفیع علم آموزی در متن شریعت الهی را روشن می سازد.
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ * اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ * الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (سوره علق آیات 1 الی 4)
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. انسان را از علق آفريد. بخوان و پروردگار تو كريمترين كريمان است. همان كس كه به وسيله قلم آموخت
