بصیرت و آگاهی در دین، از وظایف هر دانش پژوه متدین، در مسیر علم آموزی قلمداد می شود و هر چه گستره این آگاهی فزونی یابد، فرد در نیل به مسیر رستگاری موفق تر می شود.
فَإنَّهُ مَنْ لَمْ یَتَفَقَّهْ فِی دینِ اللّهِ لَمْ یَنْظُرِ اللّهُ إلَیْهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَمْ یُزَکِّ لَهُ عَمَلاً. »
به راستی که اگر کسی در دین خدا دانا نشود، روز قیامت خداوند به او نگاهی [از لطف ] نمی کند و هیچ عملی را برای او پاک نمی شمرد. [1]
به تعبیر روایات کسی که دانش دینی زیادی دارد و آگاهانه خدا را عبادت می‌کند، بهتر است از کسی که فراوان خدا را عبادت می‌کند، امّا آن عبادتش همراه با دانش اندک و آمیخته به شکّ و شبهه است. [2]
یعنی حتی اگر کسی عبادت خدا را کرده باشد، اما فهم دینی نداشته باشد و عمق و ژرفای دین را نداند و نفهمد چه بسا آن اعمال عبادیِ صرف، بی ارزش و بی فایده باشد.
----------
[1]: کافی ۱ / ۴۰
[2]: بحار الانوار ۱ / ۲۰۸
