یکی از شیوه های تبلیغی، استفاده از ظرفیت های طرف مقابل و پرهیز از کلی گویی است. از قبیل پرسش کردن از او. شاید این نکته بیشتر در تبلیغ چهره به چهره کارساز باشد. پیداست که هر تعامل سازنده با مخاطب تبلیغی، در گرو اخلاق و رفتار قابل قبول و اسلامی است.
خداوند در قرآن، شیوه تبلیغ پیامبر را این گونه برای ما بیان می کند. «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنهْمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شَاوِرْهُمْ فىِ الْأَمْرِ؛ پس به بركت رحمتى از جانب خداوند با آنها (امت خود) نرمخو شدى، و اگر بد خلق و سخت دل بودى حتما از دورت پراكنده می شدند. پس، از آنها درگذر و برايشان آمرزش طلب و در كارها با آنان مشورت نما.»[آل عمران/59] این آیه علاوه بر مهربانی پیامبر با مردم، نکته دیگری را نیز به ما می آموزد و آن، دخیل کردن مردم در مشورت(یا به تعبیر دیگر مشاوره) است.
وقتی که فردی برای مشاوره خواستن نزد روحانی مبلغ می آید، هر چه هم روحانی مبلغ، نکات مشاوره علمی بگوید، تا مطابق با شرایط او نباشد، ضمانت اجرایی پیدا نمی کند؛ در اینجا یک روحانی مشاور با تجربه، می بایست طبق شرایط او، مشاوره دهد و به تعبیر دیگر، مشاوره بصورت کلی ندهد. مثلا برای درمان چشم چرانی، باید انسان رابطه خود را با دوستان چشم چران به حداقل برساند، و این نکته را یک روحانی مبلغ باید متوجه باشد و از دوستان فرد مشورت شونده نیز بپرسد تا در درمان فرد، بهتر نقش آفرینی کند.
انشاءالله
