خداوند متعال فلسفۀ برخی حوادث و ابتلائات را در قرآن کریم، آزمایش انسان و رشد و تعالی او معرفی کرده است: *وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ *(بقره/ 155)
همواره انسان با سختیهایی نظیر گرسنگی، عدم امنیت و بروز جنگ یا بیماری و مانند اینها مورد آزمایش قرار میگیرد تا مرد از نامرد شناخته شود و متوجه آن ذات بینهایت و پایان ناپذیر شویم و بدانیم که دنیا جای دل بستن و ماندن نیست و حتی عزیزترین کسان ما روزی رهایمان خواهند کرد و آنچه در نهایت برای ما باقی خواهد ماند، اعمال نیک و بد ما است.
پس تا میتوانیم سعی کنیم در این چند صباحی که در دنیا زندگی میکنیم مایۀ خیر و برکت و دستگیری از نیازمندان باشیم و همیشه منشأ خوبیها باشیم و با این کار روح خودمان را تعالی ببخشیم و به آن ذات کریم و بیانتها هر چه بیشتر نزدیکتر شویم.
