دروغگویی عامل پشیمانی
دروغگویی عامل پشیمانی
گسترش دروغگویی از عوامل نابهنجار در تخریب نهاد انسانی در جامعه دینی است.
انسانی که کلام دروغ را بر زبان خویش جاری می سازد، سموم زهرآگین گناه را بر جان خویش می ریزد و موجبات هلاکت خویش را در کوتاه مدت فراهم می کند.
دروغ خاطر فرد را نا آرام می سازد و آرامش روانی را از فرد سلب می کند و به تبع خود همیشه پشیمانی به دنبال دارد.
امام علی علیه السلام میفرمایند:
سرانجام دروغگویی پشیمانی است.
غرر الحکم ج ۴ ص ٣۶٣
