یادم می آید بچّه که بودم، هر وقت که می خواستم دروغ بگویم، بزرگترها می گفتند: دروغگو دشمن خداست.
من هم برای اینکه این حرف را بهم نزنند و این جمله را دوست نداشتم، سعی می کردم دروغ نگویم.
مگر اینکه فراموش کنم، و همین که یادم می آمد، می گفتم : من که نمی خواستم دروغ بگویم ، می خواستم با شما شوخی کنم. آنها هم می گفتند: دروغ شوخیش هم خوب نیست.
همینجور عادت می کنی و برایت عادی می شود. کاش الان هم مثل کودکیمان باور کنیم که خداوند با کسی است که راستگو باشد. و کلام امام علی علیه السلام را جدی بگیریم: «دروغگو با دروغگویی خود سه چیز را بدست می آورد: خشم خدا، نگاه تحقیرآمیز مردم و دشمنی فرشتگان».1
و «هيچ بنده اى حقيقت ايمان را نمى يابد، مگراينكه دروغ را چه جدى باشد يا شوخى رها كند».2
1.غررالحکم:11039.
2. محاسن برقى ص 118 ح 126.
http://khabir.kowsarblog.ir/%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%BA%DA%AF%D9%88-%D8%AF%D8%B4%D9%85%D9%86-%D8%AE%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA
