روزی شخصی خدمت پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله علیه وآله) رسید و از آن حضرت درخواست کرد که عملی را به او یاد بدهد که بتواند با انجام آن به بالاترین نفع برسد؛ به گونه ای که او را از دیگر اعمال بی نیاز کند و هر گناهی که از او سر بزند آسیبی به او نرساند. رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) در جواب آن مرد فرمود: "اصدق و لا تكذب و اذنب من المعاصى ما شئت؛ راستگوئى را پیشه كن و از دروغ بپرهیز و هر گناه دیگرى که مى خواهى انجام بده" آن شخص از این فرموده حضرت متعجب شد و با خیال آسوده از حضور حضرت مرخص شد و با خود خیال کرد که چون پیغمبر (صلی الله علیه وآله) او را از غیر دروغگوئى نهى نكرده، پس می تواند هر گناه دیگری که دلش بخواهد مرتکب شود، اما در مسیر بازگشت به محض اینکه به ذهنش خطور کرد که به منزل زنی بدکاره برود، ناگهان با خود فكر كرد که اگر مرتکب عمل زشت با آن زن شود و كسى از او بپرسد که از كجا می آید، آن وقت باید دروغ بگوید و اگر هم بخواهد راستش را بگوید، محکوم به كیفر شدید خواهد شد. چندی بعد فكر گناه دیگری به سرش زد که باز هم همان اندیشه سابق به یادش آمد و در نتیجه سرانجام از همه گناهان به واسطه ترك دروغ دورى جست.
[1] کلیدواژه ها: پیامبر. گناه. دروغ. ............................................................................. پی نوشت ها: 1. برگرفته از: انوار نعمانیه، ص ۲۷۴.
