در دین خدا آمده است که وقتی کسی از شما فوت کرد ، فقط 3 روز عزا بگیرید و در این سه روز هم صاحب عزا نباید غذا بپزد ، بلکه باید همسایه ها براشان غذا ببرنند !! من از چند تا از قدیمی ها پرسیدم ، میگن زمان ما همین طور بود ! و وقتی کسی از دنیا میرفت تا سه روز عزا میگرفتن ، و همسایه ها برایشان غذا میبردنند ! ولی الان با این رسم های غلط ، وقتی یکی از دنیا میره شخص صاحب عزا ، ان قدر مشغول پذیرایی و رسیدگی به مهمانان میشه ، که به طور کلی مصیبت خود را فراموش میکنه ! همسایه ی ما پدرش فوت کرد ، و رفت 10 میلیون قرض کرد و بعد از یک ماه زد مادرش هم فوت کرد و باز رفت چندین میلیون دیگه قرض کرد ، حالا این بنده خدا وضع مالی خوبی هم نداره ، و چنان در بدهی سنگین افتاد که اصلا پدر و مادر خود را فراموش کرد ! ایا این کار درسته ! ؟ ایا 20 میلیون پول تالار دادن درسته ! ؟ در حالی که خیلی ها توان مالی این کار را ندارن ! اگر ما به دستورات خدا گوش کنیم ، خدا برایمان راحت گرفته ولی این خودمان هستیم که با رسم های غلط کار را بر خودمان سخت میکنیم ! مثلا مراسم چهلم ! این مراسم اصلا در اسلام نیامده است ! دلیل 1: پیامبر صل الله علیه واله پسری داشتنند به نام ابراهیم ، این فرزند گرامی در سن کودکی فوت کردند و پیامبر صل الله علیه واله فقط 3 روز برای این فرزند بزرگوار مراسم عزاداری گرفتن و بس !{1} دلیل 2: در بین امامان معصوم علیهم السلام فقط امام حسین علیه السلام چهلم داشت و حتی پیامبر صل الله علیه واله که مقامشان از امام حسین علیه السلام هم بالا تر بود مراسمی به نام چهلم نداشت !! و این مراسم که به اربعین حسینی معروف است ، فقط مخصوص امام حسین است نه کس دیگر ! و این به خاطر این است که امام حسین علیه السلام کاری کرد کارستان و خداوند این اربعین را فقط برای این امام قرار داد نه کس دیگر !{2} بنابراین : انچه در اسلام امده 3 روز عزاداری است وبس ! شاید بعضی از شما بگید چه دینی بی مهر و محبتی داریم که برای عزیزمان فقط 3 روز عزا میگیرن ! در جواب باید بگویم که شما میتوانید در یک سال هرچقدر که دوست داشتید مراسم یاد بود بگیرید ولی اینکه باید و حتما والا با الله مراسم چهلم بگیریم ، این یک رسم غلط است ! و هیچ دلیلی بر این مطلب در اسلام نداریم . ان شالله خداوند به همه ی ما عمر طولانی عطا بفرماید . الهی امین .
منابع : 1- کتاب سنن النبی علامه طبابایی و کتاب اربعین علامه طهران 2- کتاب اربعین علامه طهرانی ، ص 25
