ترجیح بی اعتمادی به دشمن به جای اعتماد بر او
در شرایطی که انسان در شرایط تصمیم گیری قرار گرفته است و چارهای جز اعتماد و تکیه بر دوست یا دشمن ندارد، اخلاق انسانی و محاسبات عقلانی حکم میکند که به دوست اعتماد کند نه دشمن، تا باعث گسترش ستم و طمع دشمن نشود.. خداوند در آیات متعددی به این اصل انسانی تاکید کرده است."ای کسانی که ایمان آوردهاید آنها که آئین شما را به باد استهزاء و یا به بازی میگیرند... را به عنوان دوست انتخاب نکنید"(مائده، آیه۵۷ ) و" تکیه بر ظالمان نکنید که موجب میشود آتش شما را فرو گیرد و در آن حال جز خدا هیچ ولى و سرپرستى نخواهید داشت و یارى نمیشوید(هود، 113).