دنیای موازی
دنیای موازی. این واژه ای است که بیشتر به گوش کسانی سرزده است که طرفدار ادبیات فانتزی وتخیلی در دنیای هنر هستند. مفهومی که دستمایۀ کارگردانان برای خلق عواملی به موازات دنیایی است که در آن زندگی می کنیم. اما فارغ از همۀ افسانه ها، در این دنیا افرادی هستند که درون اذهان شان نه دنیا بلکه عوالمی را دارند و در آن ها زندگی می کنند.
عوالمی که تنها ماده معماری هایش «توهم» هستند. از عالم مفاهیم که بیرون بیاییم محمدرضا شاه مصداق بی بدیلی برای این سنخ از افراد است ؛
متخصص دنیای موازی ؛ همو که همواره با این باور نفس می کشید که مردم اش او را دوست دارند و به او احترام می گذارند. نصب عکس های او در همه جا و شوکت جشن های سلطنتی نیز همه و همه باعث می شد که دنیای واقعی برای او حکم دنیای موازی را پیدا کند.
شکست شاهانه ، ص38
