دوستان خوب
چند سالی بود که باهم دوست بودند.
خانواده های متفاوتی داشتند. اما اخلاقیات خوبی داشتند. سعی می کردند، در همه اخلاقیات خوب یکدیگر را شریک کنند.
هر کدام تصمیمی می گرفت، سریع به دوستش منتقل می کرد. شب های جمعه با هم هیات می رفتند. روزانه صفحه ای قرآن میخواندند و درباره نکات تفسیری اش با هم صحبت می کردند.
اگر در رفتارهای هم خطایی می دیدند، خیلی صمیمی بهم تذکر می دادند.
معتقد بودند دوست خوب یعنی یاری دهنده در خوبی و تقوا1.
منبع:
1. سوره مائده، آیه 2: وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ: و باید با یکدیگر در نیکوکاری و تقوا کمک کنید نه بر گناه و ستمکاری.
