وَ مِنهُْم مَّن يُؤْمِنُ بِهِ وَ مِنهُْم مَّن لَّا يُؤْمِنُ بِهِ وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِينَ(یونس،آیه40)،
ترجمه: بعضى از آنها، به آن ايمان مىآورند و بعضى ايمان نمىآورند و پروردگارت به مفسدان آگاه تر است و آنها را بهتر مىشناسد! در اين آيه شريفه امت اسلام را به دو قسم تقسيم كرده، يكى آنهايى كه به قرآن ايمان مىآورند، و ديگرى آنهايى كه ايمان نمىآورند، آن گاه از آن دسته كه ايمان نمىآورند بطور كنايه تعبير كرده به «مفسدين»، در نتيجه از اين تعبير اين معنا به دست مىآيد كسانى كه تكذيب مىكنند آنچه را كه در قرآن است بدين جهت تكذيب مىكنند كه مفسد هستند، بنابراين، آيه شريفه در صدد بيان حال اين امت است، كه بعضى از آنان ايمان مىآورند و بعضى كفر مىورزند، و اينكه كفر آنان كه كفر مىورزند ناشى از فساد است. وَ مِنْهُمْ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ بعضى از اين دشمنان در باطن خود به قرآن ايمان دارند و مىدانند كه حق است، ولى عناد مىورزند وَ مِنْهُمْ مَنْ لا يُؤْمِنُ بِهِ برخى هم اصلا به آن ايمان ندارند، مرحوم طبرسى در تفسير مجمع البيان حديث جالبى را از امام صادق عليه السّلام در اين زمينه نقل كرده كه فرمود: خداوند با دو آيه از قرآن دو درس مهم به اين امت داده است نخست اينكه: جز آنچه مىدانند نگويند. و ديگر اينكه: آنچه را نمىدانند انكار نكنند، برای مطالعه بیشتر به تفاسیر مجمع البیان، المیزان، منهاج الصادقین، تفسیر نور ونمونه رجوع شود.
