می دانیم که دین اسلام، نهاد خانواده را مامنی برای آرامش می داند: «وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَة[روم/21] و از نشانه هاى او اينكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد، و در ميانتان مودت و رحمت قرار داد» اما متاسفانه در برخی از موارد، خانواده به کانون اضطراب و درگیری تبدیل گردیده است. این نتیجه از خانواده، نتیجه عملکرد افراد است. اینک به دو عامل دخیل در این باره اشاره می کنیم.
1ــ عدم توجه به حرام و حلال الهی: خدا می‌فرماید:«وَ لا تَكُونُوا كَالَّذينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُم[حشر/19] همچون كسانى نباشيد كه خدا را از ياد بردند، خدا هم آنان را نسبت به خودشان به فراموشى انداخت(و فرصتها را به باد دادند).» خداود در این آیه، این پیام را به ما می دهد که اگر حلال و حرام مرا رعایت نکرده و آرامش زندگی خود را در یاد من ندانید[1] گرفتار آسیبهایی خواهید شد. یکی از حلال و حرامهای الهی، توجه به مقوله محرم و نامحرم است. عدم رعایت این موضوع، سبب بروز آسیبهایی در خانواده ها خواهد شد از جمله روابط خارج از چارچوب خانواده و...، که محصولی بجز اضطراب و درگیری، نصیب خانواده ها نخواهد کرد.
2ــ توجه بیش از حد به مادیات: انسان وقتی که در وادی مادیات بیفتد، سهم‌خواه می‌شود؛ چه بسا دو برادر، دو شریک، دو زوج و... که خیلی هم صمیمی به نظر می‌رسند، ولی چون توجه چندانی به تقوای الهی ندارند، دوستی پایدار و با دوامی را نخواهند داشت و با کوچکترین اختلافی، سهم‌خواهیشان شروع می‌شود. وقتی که انسانها و خانوادها مادیگرا شوند، چشم و هم چشمی نیز فراوان خواهد شد، و این اول ماجراست.
پی نوشتها
1ــ آیه 28 رعد: «آگاه باشيد كه دلها تنها به ياد خدا آرام مى يابد.»
