از بخشهای قبل روشن شد که در صیغه نذری که برای اولیاء الهی انجام میدهیم از دو لام ـ که در فارسی «برای» ترجمه میشوند ـ استفاده میکنیم و مثلاً میگوییم: «نَذرْتُ للهِ اِنْ قُضِيَتْ حاجَتي اَنْ اَذْبَحَ لِلنَّبِيِّ؛ برای خدا نذر میکنم که اگر حاجتم برآورده شد برای پیامبر قربانی ذبح کنم».
لام اول به معنای قصد قربت به خدا و لام دوم به معنای قصد بهرهمند ساختن پیامبر و هدیه کردن ثواب به آن حضرت است و هرگز این دو، معنای واحدی ندارند تا خدا و بنده او در عرض هم تصور شده باشند و شرکی صورت گرفته باشد.
ریشه اشتباه وهابیان در واحد محسوب کردن معنای همین دو لام است.