امام باقر و امام صادق (علیهما السلام)فرمودند: هر گاه مؤمنی به قصد زیارت برادر مؤمنش و با توجّه به این که مؤمن برمؤمنی حقوقی دارد، از خانه اش خارج شود ؛خداوند در مقابل هر گامی که بر می دارد ، یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از گناهانش محو مرده و یک در جه بر درجاتش می افزاید و هنگامی که به در خانۀ آن شخص می رسد و در را می کوبد در های آسمان برایش باز می شود و زمانی که در باز می شود و همدیگر را ملاقات کرده و با هم مصافحه و معانقه می کنند، خداوند به آن ها نگاه رحمت کرده و (به خاطر کار آن ها )به فرشتگان مباهات و افتخار می کند، سپس به آن ها می فرماید:به این دو بنده ام نگاه کنید که به خاطر رضای من به همدیگر علاقه دارند و به زیادت هم می روند بر من لازم است که پس ازاین آنها را به آتش جهنّم عذاب نکنم . این روایت و احادیث مشابه آن ، گویای اهمیّت فراوان محبّت و دروستی و رفاقت و صمیمیت در میان مسلمانان است ؛مخصوصاً با عنایت به این که دیدار با یکدیگر کار پر زحمت و پر خرجی نیست ، و این نشان دهنده عمق فرهنگ اسلام و گستره تعلیمات دینی ماست.
منابع وسائل الشیعه ج8 باب 131 بجار الانوار
