تعریفی که غالب ما از غیبت داریم این است که غیبت شامل پشت سر گویی و بدگویی دیگران در نزد کسانی که از اسرار آنها خبر ندارند، می باشد، اما تعریف اسلام دقیق تر از این است بلکه تعریفی که اسلام از غیبت دارد به گونه ای است که بهانه به دست دشمنان نمی دهد یعنی اسلام هر پشت سر گویی و هر بدگویی را حرام نمی داند کفار،مشرکین، فساق و دشمنان اسلام در جامعه جایز الغیبۀ هستند و غیبت آنها در هرجایی و برای همه جایز است اما حرف بر سر غیبت مسلمان و مومن است، آیا می شود پشت سر مسلمان و مومن هم غیبت کرد ما نباید غیبت را به قدری گسترده کنیم که برخی از فساق و جاهلان در زیر سایه این حرمت دست به کارهای جاهلانه بزنند گرچه خداوند انسان را از غیبت پشت سر برادر دینی اش نهی کرده است(لا یغتب بعضکم بعضا)(حجرات۱۲) ولی اگر همین حکم برای برخی، منفذ سوء استفاده از احکام الهی شود،پشت سر گویی از این گونه اشخاص از دایره غیبت خارج است مرحوم شیخ حر عاملی در ج ۹ وسائل الشیعه ص۴۶۷ روایتی را نقل می کند که: در عصر امام صادق(ع) شخصی به تقوا و نیکی معروف شده بود. امام صادق(ع) می فرماید روزی او را در بازار دیدم و او را مخفیانه زیر نظر داشتم دیدم از مغازه ای دو قرص نان دزدید و از مغازه دیگر دو عدد انار دزدید سپس آنها را به فقیری داد از کار او که متعجب شده بوم نزدیک شدم و از خودش توضیح خواستم گفت من ۴ گناه کردم(دزدی) و در عوض ۴۰ ثواب کردم(انفاق به فقیر) و به آیه ۱۶۰ سوره انعام تمسک کرد(مَن جَاءَ بِالحَْسَنَةِ فَلَهُ عَشرُْ أَمْثَالِهَا وَ مَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يجُْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَ هُمْ لَا يُظْلَمُون).امام می فرماید به او گفتم مگر این آیه را نخوانده ای؟(انما یتقبل الله من المتقین). در آخر امام او را از این کار نهی کرده و از او بیزاری جسته و او را جاهل به آیات قرآن می خواند و او را رها می کند این داستان را خود امام به شاگردانش و راویان خودش نقل می کند در حالیکه آنها از این ماجرا و کار آن شخص خبر نداشتند ولی امام کار این شخص را فاش می کند و این را غیبت نمی داند زیرا اگر به بهانه اینکه این پشت سر گویی غیبت است و کار او فاش نشود عیب آن کار در بین مردم شناخته نمی شود و مردم جاهلانه و یا عامدانه و به قصد سوء استفاده به جرم مرتکب می شوند. اینگونه افشاء اسرار در روایات سایر امامان هم دیده می شود پس هر پشت سر گویی و هر بدگویی پشت سر هر فردی غیبت نیست و گاهی نه تنها غیبت نیست بلکه باید آن را فاش کرد تا جامعه به خطا نرود.
