وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ
عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
﴿۸۷﴾
و (یاد آر حال) ذو النون (یعنی یونس) را هنگامی که (از میان قوم خود)
غضبناک بیرون رفت و چنین پنداشت که ما هرگز او را در مضیقه و سختی
نمیافکنیم (تا آنکه به ظلمات دریا و شکم ماهی در شب تار گرفتار شد) آن گاه
در آن ظلمتها فریاد کرد که خدایی به جز ذات یکتای تو نیست، تو (از شریک و
هر عیب و آلایش) پاک و منزهی و من از ستمکاران بودم (که بر نفس خود ستم
کردم). (۸۷)
سوره الأنبياء / آیه ۸۷