سکولاریسم اندیشه‌ای مبتنی بر جدایی حکومت و سیاست از دین و نهادهای مذهبی است که امروزه به یكى از چالش‌های بسیار مهم در جوامع اسلامی تبدیل شده است؛ چرا که مبانی سکولاریسم با بینش توحیدی مبتنی بر امامت منافات دارد و جوامع غربی در صدد گسترش این تفکّر در جوامع اسلامی هستند، دنیاگرایى، بىخدایى، تفكیک دین از سیاست، عقلانیت را میتوان از معانی سکولاریسم دانست که مبتنی بر اصولی نظیر علمگرایی، اومانیسم و عقلگرایی است. روشن است که سکولاریسم و امامت با یکدیگر قابل جمع نیستند و سر ناساگاری دارند؛ زیرا امامت یکی از اصول اساسی اسلام است که مبتنی بر حاکمیت خدا و ولیّ خدا بر روی زمین است که لازمۀ اجرای احکام فردی و اجتماعی اسلام و در نتیجه مایۀ تحقق سعادت مادی و معنوی بشر است، در حالی که سکولاریسم قائل به حاکمیت غیر خدا است و دین را مختص به رابطۀ فردى انسان با خدا میداند و در نتیجه قادر به پاسخگویی به همۀ نیازهای آدمی نیست.[1]
کلید واژه‌ها: امامت. سکولاریزم. حاکمیت. ----------------------------------------------------------- پی‌نوشت‌ها: 1. برگرفته از: نصری، عبدالله، انتظار بشر از دین، تهران، مؤسسۀ فرهنگی دانش و اندیشۀ معاصر، چاپ هفتم: 1394ش، ص۳۶. همیلتون، ملكم، جامعه‌شناسى دین (مترجم: محسن ثلاثى)، تهران: نشر ثالث، چاپ چهارم: 1392ش، ص 290ـ289. مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، تهران: انتشارات صدرا، چاپ شانزدهم: 1374ش، ص 31.
