ما در جامعه ای زندگی می کنیم که روزانه با افراد مختلفی سر و کارمان می افتد؛ بعضی آنقدر خوب هستند که همیشه سر قول و قرار خود به موقع حاضر می شوند یا خواسته طرف مقابل را سریع اجابت می کنند ولی در مقابل بعضی دیگر فقط بلدند سر بدوانند و وعده سرخرمن بدهند، طبق بیانات ائمه معصومین علیهم السلام علت این دو نوع برخورد را بایستی در بزرگی و فرومایگی شخصیت آن ها جستجو کرد؛ همچنان که مولای متقیان راجع به این دو دسته افراد می فرماید: "وعده شخص بزرگوار، نقد و فوری است وعده شخص فرومایه با سر دواندن و بهانه تراشی همراه است"
.[1] کلیدواژه ها: شخصیت. وعده. بزرگواری. فرومایگی. ----------------------------------------- پی نوشت ها: 1. میزان الحکمه، ج ۱۳، ص ۲۴۸.