جالب است بدانید که دشمنی با امام حسین (علیه السلام) محدود به کربلا و روز عاشورا نبود و قبل از آن و بعد از آن نیز وجود داشته و حتی برخی پادشاهان فاسد بعد از شهادت امام حسین (علیه السلام) خیلی تلاش کردند که این نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند و نام آن حضرت و مکتب حق او را از تاریخ پاک کنند و دست به اقدامات زیادی زدند و حتی قبر و آرامگاه آن حضرت را با خاک یکسان کردند و شخم زدند ولی باز هم بعد از گذشت سال‌ها دوباره کسانی آمدند و با اراده و خواست الهی محل شهادت و آرامگاه آن حضرت را احیا کردند.
حال بعد گذشت بیش از هزار و چهارصد سال و چندین قرن می‌بینیم که خبر و اثری از آن حاکمان و پادشاهان ظالم و فاسد وجود ندارد اما هنوز نور حق، مشتاقان آن حضرت را در ایام مختلف سال و از جمله محرم و صفر و اربعین با پای پیاده و سواره و از مناطق مختلف به سوی بارگاه ملکوتی آن حضرت می‌کشاند.
به راستی آیا راز این معجزه و ماندگاری و بقاء می‌تواند چیزی جز مقام عصمت و ولایت و امامت و خلافت پاکان بر روی زمین باشد؟ آیا وقت آن نرسیده که مذاهب و ادیان مختلف روی به سوی این خاندان و مکتب حق بیاورند و از انوار ملکوتی و عدالتخواهی و مقاومت و مبارزه با ظلم و استکبار آنان بهره‌مند شوند تا حاکمیت جهانی عدل و انسانیت و عاقبت به خیری را در سرار دنیا مستقر کنند؟
کلیدواژه‌ها: امام حسین (ع). نور الهی. راز ماندگاری. مقام عصمت. امامت. ولایت پاکان.
برای مطالعۀ بیشتر به منابع زیر مراجعه نمایید:
1. مرتضی مطهری، سیری در سیره ائمه، بخش مربوط به امام صادق (ع).
2. شیخ عباس قمی، تتمهًْ المنتهی، ص 165 .
3. محمد هاشم خراسانی، منتخب التواریخ، ص 503 .
4. اخبار الدولهًْ العباسیه، ترجمه عبدالعزیز دوری، ص 365 .
5. جلال‌الدین سیوطی، تاریخ الخلفاء، ص 347.
6. ابن اثیر جزری، الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 125 .
7. اخبار الدوله العباسیهًْ، ص 145.
8. سیدجواد عاملی، مفتاح الکرامهًْ، خاتمه جلد پنجم.
9. دوایت دونالدسون، مذهب شیعه، ص 77.
10. منتخب التواریخ، ص 417 .
