محبت ما به خدا امری کاملاً طبیعی و قابلهضم است، او که اینهمه به ما لطف داشته است و از هر طرف با نعمتهای غیرقابلشمارش خود ما را احاطه کرده چگونه شایسته محبت نباشد؟! او که اینهمه انبیاء و اولیای خود را فرستاده است تا راه و رسم رسیدن به زندگی سعادتمندانه ابدی را به ما نشان دهند چگونه محبوب ما نباشد؟! او که لطافت و زیباییاش در جایجای خلقت خودنمائی میکند چگونه معشوق ما نباشد؟!
اما آیا اینکه ما محبوب او باشیم قابلهضم است؟ ما بااینهمه نقص و فقدان چگونه محبوب آن جان جهان باشیم؟ قرآن پاسخ میدهد؛ رمز محبوب خدا واقعشدن «عدالت ورزی» است؛[1] عدالتپیشگان گویا آنچنان کمال پیدا میکنند که شایسته این مقام میگردند.
[1] « إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطين؛ خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد» ممتحنه؛ آیه 8.