از رموز موفقیت بزرگان علم و دانش این‌است که آنها به اساتید خود، بیش از دیگران احترام می‌گذاشتند.
انسان هر چقدر که عالم باشد، یا مسولیت بالایی هم داشته باشد، باید در مقابل استادش متواضع و فروتن باشد.
جایگاه علم و علم آموزی به قدری بالا‌است که خداوند متعال می‌فرماید:
شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ
خداوند اندیشمندان را تا مقام فرشتگان بالا می برد.
عزت ها دست خداست، خدا هر کس را بخواهد جاودانه می‌کند و کسی یاری او نخواهد بود.
البته علمی که در آن علم رنگ و بوی الهی داشته باشد، و مراد عالم به معنای واقعی کلمه، هم به همین معناست والا عالم به این معنانیست که علوم رضیات و تجربیات و ... را بلد باشد، یا حافظه خوبی داشته باشد، یا تدریس خوبی بتواند انجام دهد.
آل عمران _ 18
t.me/revagh110
