دایی با خدایی داشتم که چند سال پیش فوت کردند. هم خیلی مومن بودند و هم خیلی با نشاط و خندان. امکان نداشت در جمعی باشند و اون جمع ساکت و بی حال باشند. رسم قشنگی در خونواده بر قرار کرده بودند؛ قبل از جمع شدن سفره کسی اجازه بلند شدن نداشت. همه باید دعا می کردند. هر کسی که دور سفره نشسته بود یک دعا می کرد و همه آمین می گفتند. کار خیلی قشنگی بود.
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
شما را سفارش مى کنم به دعا کردن، زیرا با هیچ چیز به مانند دعا به خدا نزدیک نمى شوید و دعا کردن براى هیچ امر کوچکى را، به خاطر کوچک بودنش رها نکنید، زیرا حاجت هاى کوچک نیز به دست همان کسى است که حاجت هاى بزرگ به دست اوست1.
سعی کنیم برای همه دعا کنیم.دعا برای شیعیان مظلوم عراق و سوریه و بحرین و یمن و نیجریه و قطیف و میانمار و ... رو فراموش نکنیم. اگه میشه برای شادی روح دایی بنده هم فاتحه ای بخونید.
عَلَیْکُمْ بِالدُّعَاءِ فَإِنَّکُمْ لَا تَقَرَّبُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَا تَتْرُکُوا صَغِیرَةً لِصِغَرِهَا أَنْ تَدْعُوا بِهَا إِنَّ صَاحِبَ الصِّغَارِ هُوَ صَاحِبُ الْکِبَارِ.
منبع: 1.کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 467 ، ح 6
