در چنین روزی( روز دوم محرم) ابی عبد الله به کربلا رسید.، امام حسین علیه السّلام پرسید: «نام این زمین چیست؟ » گفته شد: کربلا فرمود:
«اللّهم انّى اعوذ بک من الکرب و البلاء
، خدایا من پناه مى برم به تو از اندوه و بلا. » (1)
سپس فرمود: «اینجا محل اندوه و بلا است، فرود آیید. »
انزلوا هاهنا و اللَّه محطّ رحالنا و مسفک دمائنا، هاهنا و اللَّه مخطّ قبورنا، و هاهنا و اللَّه سبى حریمنا بهذا حدّثنى جدّى
، در همین جا فرود آیید، سوگند به خدا همین جا جاى پیاده شدن ما و محل ریختن خون ما و محل قبرهاى ما است. سوگند به خدا در همین جا اهل بیت من به اسیرى برده شوند. جدّم رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم به من چنین خبر داده است.
همه همراهان امام حسین علیه السّلام در همان جا فرود آمدند، حرّ و لشکرش در ناحیه اى از آن سرزمین توقّف نمودند. (2)
پاورقی:
(1). روایت شده: امام حسین (ع) زمین کربلا (آن قسمتى که محل قبر و اطرافش است) را از اهالى نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خریدارى کرد، و آن مبلغ را به آنها انفاق نمود و با آنها شرط کرد که مردم را به مکان قبرش راهنمایى کنند، و زائرانش را سه روز به عنوان میهمان بپذیرند. (معجم البلدان، ج ۴، ص ۲۴۹- مجمع البحرین، واژه کربلا) (مترجم)
(2)غم نامه کربلا : ترجمه لهوف ؛ص103
