قال امیرالمومنین علی علیه السلام：
ذَهابُ الْبَصَرِ خَیْرٌ مِنَ عَمْىِ الْبَصیرَةِ.( ـ شرح غررالحکم ، ج 4، ص 32)
کور چشمى به ز کوردلى.
کاروان امام حسین علیه السلام در راه کوفه است افراد زیادی در طول مسیر با حضرت دیدار وچرایی حرکت او راجویا میشوند.در منزل عذیب الجهانات در نزدیکی کوفه چهار نفر به همراه طرماح عدی,به نامهای ：مجمع,سعد,هلال بن نافع وعمر ابن خالد امام را زیارت میکنند.طرماح صحابی پیامبر واز ارادتمندان به خاندان عصمت وطهارت بود.دراین ملاقات امام را از حرکت به سمت کوفه برحذر میدارند و از بدعهدی کوفیان خبر میدهند.طرماح از امام درخواست میکند تا مسیرش را به سمت قبیله او تغییر دهد تا بتوانند در انجا جنگجویانی را برای جنگ احتمالی برای امام فراهم اورد,اما امام فرمودند：ان بینی وبین اهل الکوفه عهد： که همان من با اهل کوفه پیمانی دارم,انها خود مرا دعوت کرده اند تا به سویشان روم,طرماح در ادامه که با تصمیم قاطع امام مواجه میشوند از امام اذن میگیرند تا مقداری اذوقه که همراه دارند به همسر وفرزند خودبرساند وبعد به کاروان امام بپیوندد,میروند و هنگام بازگشت برای پیوستن به قافله امام خبردار میشوند که سر امام به نیزه رفته است و او جامانده است.
مقدم کردن دنیا و فرزند و عدم تشخیص اولویت اطاعت از امام بر زن وفرزند باعث شد از قافله سعادت جا بماند.اگر ما نیز اهل تشخیص اولویت نباشیم و به عبارتی بصیرت نداشته باشیم از مسیر حق فاصله خواهیم گرفت.
منبع：خطبه های عاشورایی, چاپ معاونت فرهنگی اوقاف وامور خیریه,نامه امام به اهل کوفه
