رفتار انسان معنوی، ارزش تجربه
انسان معنوی تراز، از آرزوهای دنیایی خود می کاهد(سوی آن حضرت نپوید هیچ دل با آرزو) تا جای بیشتری را برای اعمال معنوی(تفکر، نیایش، مراقبه) باز کند و سفر معنوی اش را بار سنگینی بر دوشِ زمان و انرژی اندکِ خود نمی داند و حال که ذهنیتش تغییر یافته، جست‌وجو و انجام فعالیت های معنوی را نوعی تجربه معنوی می داند و داشته ها و نعمت های خود را پیوسته می شمارد و به یاد می آورد و از این راه، راهی برای شادابی می گشاید. او از فریاد و سر و صدای درد و رنجِ دنیا نمی هراسد و به کارهایی که خوشبختی و احساسِ خوشبختی را در پی دارد، توجه بیشتری نشان می دهد و رفتارهایش را طوری تنظیم می کند که با زندگی سالم و آرام در دنیا و آخرت منافات نداشته باشد.
